Móna Lísa Íslands

Ramminn og striginn sem Móna Lísa er á er ekki mikils virði heldur er verðmætið í tilfinningum og huglægu mati á listaverkinu. Ef verðmæti Mónu Lísu væri eða hefði einhvern tíma verið metið í ramma og striga væri löngu búið að mála yfir hana eða nota sem eldivið í arinn einhvers stóriðjutröllsins. Stóriðju- og virkjanatröllin líta á og fara með náttúru Íslands eins og þetta sé bara rammi og strigi sem hefur engin önnur verðmæti. Þarf alltaf einhverja útlendinga til að benda á það augljósa? Gálgahraun tildæmis er dæmi um þetta og ef Gálgahraun er einskins virði eru þá verk Kjarvals nokkuð meira virði en ramminn og striginn sem þau eru máluð á? 

Núna þarf á næstunni að fara að safna pening til að hafa efni á að fara í mál til verndar Gálgahrauni sem verður höfðað gegn Vegatröllunum í Garðabænum. Ég vona að sem flestir muni sjá sér fært að styrkja þennan málstað sem er bara byrjunin á baráttu sem á næstunni mun ná til verndar Krísuvík, Sandfelli, Eldvörpum, Stóru Sandvík, Bjarnarflagi og fleiri stöðum því listinn er langur og mun ekki styttast á meðan stóriðju- virkjana og náttúruníðingströllin sveima hér um landið okkar.

Nábrókin

Núna er farið fram á hinum pólitískavelli og lagt gegn verðtryggingunni. Það er rétt að bankarnir hafa verðtrygginguna eins og belti og axlabönd um reksturinn og brókin sem þeir halda uppi er nábrók. Nábrókin er þjóðin sem á þess eins kost en að lifa við þessi kjör sem í boði eru eins og fjármálakerfið er uppbyggt í dag. Það nægir hins vegar ekki að leggja af verðtrygginguna, hún er afleiðing af óstjórn sem er í fjármálakerfi landsins. Lífeyrissjóðir þurfa 3,5% raunávöxtun til að standa undir 56% lífeyri sem lög kveða á um. Það þarf að byrja á að afnema lífeyrissjóðina í þeirri mynd sem er og byggja upp gegnumstreymiskerfi fyrir lífeyrisrétt landsmanna. Síðan geta þessir snillingar sem reka lífeyrissjóðina í núverandi formi rekið séreignarsjóði þar sem ekki er krafan um 3,5% raunávöxtun. Þegar þessi breyting er komin í gegn er hægt að afnema verðtrygginguna og vinna í því að lækka vexti í landinu sem núna er haldið háum til að vernda lífeyrissjóðina og þá óstjórn sem fylgir þeim í dag.

Klúðrið við Svartsengi og Eldvörp

Þá vilja þeir hjá HS Orku/Veitu byrja að dæla affalsvatni Svartengis til sjávar þar sem önnur ráð eru ekki að virka eins og loforð stóðu til um. Nú þegar er orðið ljóst að ekki er hægt dæla meira niður og ekki er hægt að láta þetta safnast í Bláalónið. En jaðar þess liggur sunnan megin við Bláalónsveginn og vatnsverndarsvæði Grindavíkur norðan megin þess sama vegar. Það stefnir nefnilega í að vatnsverndarsvæðið skaðist nema affallsvatninu verði veitt til sjávar. Þeir sennilega liggja á hnjánum og biðja til orkuguðsins um að Umhverfisstofnun setji þetta verkefni ekki í umhverfismat.
Svartsengi á hins vegar að vera rekið á þeim forsendum að lónið sem fyrir er muni ekki stækka. Ef þær forsendur eru að bregðast og þá er spurning hvort ekki ætti að endurskoða rekstrarleyfi virkjunarinnar. Nú á sem sagt að moka í gegnum eitt fallegasta hraunið á Reykjanesskaga til að fullnægja orkuþörf HS Orku/Veitu.
Nú vilja þeir einnig virkja Eldvörpin en það er greinilega komið upp smá vandamál. Kvöðin á Eldvarpavirkjun er að affallisvatni skuli dælt niður en reynsla sýnir að það gengur ekki upp. Þá á bara að leggja leiðslur til sjávar og dömpa menguðu affallsvatninu í sjóinn. Ekki eru til neinar rannsóknir um hvaða áhrif slíkt muni hafa á lífríki sjávarins þar sem stendur til að gera þetta.
Síðan má einnig benda á að Svartsengi er ekki sjálfbær og því síður að þessar tvær virkjanir séu sjálfbærar saman. Það er ljóst að ef Eldvörp verða virkjuð þá er öll hagkvæmni farin út í veður og vind (hagkvæmnin með tilliti til sjálfbærnni var ekki til að hrópa húrra yfir til að byrja með). Þessar virkjanir þurfa 30 ár til að borga sig upp en sá orkuforði af heitu vatni og gufu sem til staðar er mun ganga til þurrðar á 15 árum kannski 20 ef menn eru bjartsýnir.
Það veldur einnig vangaveltum hvers vegna HS Orka/Veita er að koma með þetta útspil núna. Reikna þeir með því að búið sé að samþykkja virkjanakosti sem bitist hefur verið á um á Reykjanesinu? Miðað við þessar nýju forsendur sem greinilega var vitað um af HS Orku/Veitu í all nokkurn tíma voru þá þeir sem fjölluðu um þessi mál meðvitaðir um stöðuna eða héldu forsvarsmenn HS Orku/Veitu þessu leyndu og er það þá ekki vítavert?
Upp á síðkastið hafa hver rökin á fætur öðru verið færð fyrir því að ekki eigi að virkja þarna, hvorki í Eldvörpum, Sveifluhálsi, Stóru Sandvík og Sandfell. Ég get ekki skilið hvernig heilbrigt hugsandi menn geta litið fram hjá öllum þessum göllum og samt sagt að þetta borgi sig?

Hvað nú?

Núna þegar búið er að neita Icesave lögunum um brautargengi af meirihluta þjóðarinnar þá þurfum við að fara að horfa til framtíðar. Hvað þurfum við að gera til að koma hjólunum hér á landi í gang?
Það virðist ekki sem neinir af þeim sem eiga að stýra atvinnumálum hér á landi hafi hugmynd um hvernig á að fara að. Þeir eru enn grafnir ofan í skotgrafirnar sem verða dýpri og dýpri með hverjum deginum. Það er oft sagt að nú verði að hugsa út fyrir kassann enn hvernig væri bara að fjarlægja "ANSK." kassann.

það sem þarf að gera er eftirfarandi.

1. Afnema verðtryggingarkröfu á lífeyri og lækka ávöxtunarkröfuna niður í 2% eða jafnvel lægra. Við þetta er innlent fjármagn orðið samkeppnishæft við erlent með tilliti til ávöxtunarkröfu. Fyrirtæki hér á landi standa ekki undir meira en sirka 2% raunávöxtunarkröfu. Hvernig er þá hægt að ætlast til að lífeyrissjóðir standi undir 3,5%?

2. Þegar búið er afnema verðtryggingarkröfuna á lífeyri er hægt að afnema hana af öðrum lánum. Þessar óraunhæfu verðtryggingarkröfur á lífeyri er það sem heldur verðtryggingu og alltof háu vaxtastigi víð líði hér á landi.

3. Fella niður gjaldeyrishöft, en á sama tíma setja ofurskatta á flutning fármagns úr landi (krónu- og jöklabréf). Bjóða eigendum þess fjármagns að nota peningana í fjárfestingar hér á landi. (Lilja Mósesdóttir hefur lengi talað fyrir þessu fyrir daufum eyrum ríkisstjórnarinnar).

4. Gera aðgengi að fjármagni til nýsköpunar auðveldara. Núna eru tildæmis lífeyrissjóðirnir í sameiningu að reka Framtakssjóð Íslands en gallin þar er að ekki má fjárfesta í atvinnusköpun fyrir minna en 200 miljónir. (Enda bara keypt í stórfyrirtækjum sem eru við það að fara á hausinn s.s. Húsasmiðjan) Þetta er tímaskekkja þar sem í raun vantar peninga til að koma mörgum lífvænlegum rekstri í gang, þó ekki vanti meira en 200 milljónir til.

Framtakssjóður Íslands er dæmi um þá tímaskekkju sem enn er við líði hér. Þeir voru að dásama um daginn að þeir hefðu skilað 700 milljóna króna hagnaði. Sá hagnaður er hins vegar tilkominn vegna sölu og rýringar á eignasafni Icelandair group um 7 milljarða. Það er sem sagt enn verið að leika sama leikinn. Selja eignir og nota það til að greiða út arð svo að hægt sé að láta líta svo út að um heilbrigðan rekstur sé að ræða. Ef ekki hefði komið til þessi arðgreiðsla frá Icelandair group þá væri Framtakssjóðurinn rekinn með rúmlega 3ja milljarða krónu halla. Halla sem þyrfti að koma úr vösum lífeyrisþega hér á landi.

Sem sagt við þurfum að fara að hugsa öðruvísi og hugsa til framtíðar. skilja við gamlan úreltan hugsanahátt í viðskiptalífinu. Það má sjálfsagt bæta mörgu við þetta, en þetta er í það minnsta byrjunarreitur fyrir uppbyggingu hér á Íslandi.

Ofurlaunin

Það var eitthvað verið að draga til baka með þessi ofurlaun í Kastljósinu. Samt Bankasýsla Ríkisins hefur fulltrúa í stjórnum bankanna og hafa annað hvort setið hjá við afgreiðslu samþykktar á þessum launum eða samþykkt. Þetta breytir því samt ekki að það hlýtur að vera svigrúm til að færa launaviðmiðið og gera það að lágmarkslaunum upp í 300.000 krónur en bankastjóralaunin eru 1000% hærri en það.

Kjötkatlarnir

Síðan 2008 hafa laun bankastjóra Arion banka hækkað 145% en á sama tíma hafa lægstu laun staðið í stað. Forkólfar verkalýðshreyfingarinnar og samtaka atvinnulífsins ásamt ríkisstjórninni gerðu með sér "stöðugleika sáttmála". Ég minnist þess ekki að hafa gefið þessum forkólfum umboð til að ákveða að ég ætti að lifa á horriminni og margir hafi ekki í sig og á. Það er kominn tími til að senda skilaboð út í þjóðfélagið. Kröfu um að neysluvísitalan margfræga verði gerð að launavísitölu. Það er ljóst að það lifir enginn á 160.000 krónum enda segir neysluvísitalan að einstaklingur þurfi um 300.000 krónur til að lifa á. Þá er ekki verið að tala um einhvern íburð, heldur bara að mæta helstu útgjöldum. Hækkun úr 160.000 í 300.000 krónur samsvarar 87,5% hækkun. Sú hækkun gerir okkur með lægstu launin rétt svo hálfdrættinga á við bankastjórann sem situr við kjötkatlana í Borgartúninu.